ქართული ხალხური თამაშები
თამაში არის ადამიანის საქმიანობის არაპროდუქტიული სახეობა, რომლის მოტივაცია მდგომარეობს არა მის შედეგებში, არამედ პროცესში. კაცობრიობის ისტორიაში იგი გადაჯაჭვული იყო მაგიასთან,საკულტო ქცევებში.. თამაშს დიდი მნიშვნელობა აქვს ბავშვთა აღზრდის,განვითარების და სწავლის საქმეში,როგორც მომავალი ცხოვრებისეული სიტუაციებისადმი მათი ფსიქოლოგიური მომზადების საშუალებას.
ყველა ქვეყანას საკუტარი ტრადიციული თამაშები გააჩნია,მათ შორის ქართველ ერსაც.ძველ დროში არსებობდა ისეთი ძირითადი,ეროვნული თამაშბი როგორებიცაა: ასკინკილა,ასპარეზობა,ბერიკაობა,ლელო,ფარიკაობა და ასე შემდეგ.
ასკინკილა-საბავშვო თამაშია,რომელიც გამოხატავს ცალ ფეხზე ხტუნვა-სირბილი.
ასპარეზობა- "მოასპარეზობაჲ არს მჴედართა მიერ ანძათა ისრისა სრევა, ბურთთა ყვანჭსა ცემა, საგანთა სროლა და ეგევითარნი", მოასპარეზეს კი იგი ასპარეზობაში "წურთილს", დახელოვნებულს უწოდებს.
ბერიკაობა-ქართული ხალხური იმპროვიზაციული ნიღბების თეატრი. ტერმინი ბერიკაობა განაყოფიერებისა და შვილიერების კულტის სადიდებელ სანახაობას აღნიშნავს და ნაწარმოებია საერთო ქართველური ძირიდან „ბერ“ (შვილი).ლელო-სპოტის სახეობა, რაგბის ქართული წინამორბედი. დასავლეთ საქართველოში გავრცელებული სპორტის უძველესი ეროვნული სახეობა, გუნდური თამაში ბურთით.
ფარიკაობა- იარაღის ფლობის ერთ-ერთი ფორმა ხევსურებისათვის,გორდით ფარიკაობა,ფარის აუცილებელი გამოყენებით.
No comments:
Post a Comment